ویدیو به تفصیل
۱۱ تیر تا ۲۶ شهریور ۱۴۰۰
منتخب ویدیوهای مجموعه‌ی موزه هنر مدرن پاریس
موزه هنر مدرن پاریس به دعوت بنیاد پژمان: کارخانه آرگو، منتخبی از ویدیوهای مجموعه‌ی خود را در نمایشگاه ویدیو به تفصیلارائه می‌دهد.
این پروژه بر تصاویر بزرگ اندازه و نمایشگرهای فراگیر متمرکز است.
ویدیوآرت، از همان آغاز با چیدمان پیوند داشته که در نتیجه، نمایشی‌شدن تصویر متحرک و درگیری هرچه بیشتر آن با عموم مردم را در خود دارد.
در دستگاه اتاق تاریک، مخاطب نقش اصلی را می‌گیرد. بنابراین آثار فیلیپ پرنو، آپیچاتپونگ ویراستاکول يا آنجلیکا مارکولوضعیتی مشابه کمرا آبسکورا (اتاقک تاریک) ایجاد می‌کنند که در آن تصویری پرقدرت بیننده را مجذوب و مسحور خود می‌کند.
گاهی فضا از همزمانی چندین نمایشگر شکل می‌گیرد و گفت‌وگویی میان تصاویر ایجاد می‌شود. نمونه‌ی آن کار ایزابل کورنارواست که از نمایشی دولته بهره می‌برد. معماری هم‌چنین می‌‌تواند چینشی در حجم صدا ایجاد کند، نمایش ویدیو در یک بنا، مستلزم کاویدن جنبه‌ی دیگری از ابعاد بزرگ و به قلیان انداختن احساسات شدید است. در اثر میریم بنانی، دو نمایشگر حجم که یادآور یک زیگورات هستند، ویدیوی او را قاب می‌کنند و در یک بازی انعکاسی الگویی فرکتالی از تصاویر تولید می‌کنند.
با انتخاب میدان تایمز نیویورک جهت نمایش فیلم شیرخوردن گربه، پیتر فیشلی و دیوید وایس شوکی بصری بر مبنای جابه‌جایی و طنز ایجاد می‌کنند.
در رویکردی مشابه، اثر آریان میشل که به صورت اولیه بر سر در موزه‌ی ژو دو پم پاریس اجرا شد، با نمایش یک جغد با مفهوم بیگانگی درگیر است و مرزهای میان امر طبیعی و امر فرهنگی را می‌کاود.
فضای نمایش رفته‌رفته به محیطی پویا و حسی تبدیل می‌شود که زاویه دیدهای متنوعی (نمای نزدیک، دور، برعکس و…) را شامل می‌شود. مانند اثر آنژ لچيا از طريق تراولینگ‌ها یا تصاویر ثبت شده با پهباد و جایگاه ویژه‌ای که برای صدا (نیکولا مولن و آن شارلوت فینل) در نظر گرفته‌اند، تعاملی قوی میان تصویر و بیننده تولید می‌کند.
طی یک تجربه‌ی هنری جامع، چیدمان ویدیویی می‌کوشد تا بدن را به مشارکتی فعال بکشاند؛ بیننده تبدیل به بازیگر می‌شود.
نوآوری‌های فناورانه یکی از دلایل تغییر روندهای هنری است. از اینسرت‌های دیجیتال (دیوید کلربوت) تا تغییر شکل دادن (کریستین بولتانسکی) تا تجربیات اخیر واقعیت مجازی و واقعیت افزوده، تحولی در وضعیت تصویر به وجود آمده – زنده و نه دیگر بازنمايانه – که مرزهای واقعیت را به چالش می‌کشد.
اودیل بورلورو و جسیکا کَستکس
برای مطالعه بیشتر درباره نمایشگاه اینجا کلیک کنید.