پروژه‌ی «دو سایه‌ی سبز» بخشی از رشته کارهایی است عمدتا متشکل از چیدمان‌های چندرسانه‌ای که هنرمند از سال ۱۳۹۴ مشغول آن بوده‌است. پروژه‌ها و چیدمان‌های او هرکدام داستان خود را دارد و هر پروژه در بافتاری داستان‌محور شکل می‌گیرد. با وجود این، نقطه عزیمت، فوریت و افکار پشت هر پروژه هم‌راستا با تحقیقات، تجربیات شخصی و بررسی‌های زیباشناسانه و نظری اوست. سعیدی در فعالیت هنری، قصه‌گو است. هدف او روایت «داستان/تاریخ‌ها (hi-stories)»ی مکان/فضاهایی خاص، از طریق اشیاء، مصالح و سامان فضایی آن‌هاست.
آثار او در این پروژه درازمدت به سؤالات محوری زیر می‌پردازد:
تبعات مدرنیزاسیون و صنعتی‌سازی بر محیط‌زیست و جامعه را چگونه می‌توان در نسبت با مجسمه و فضا درک و ترجمه کرد؟ چگونه می‌توان تجربیات خاص را از چشم‌انداز گروه‌های مختلف به‌درستی بیان کرد؟ از چه کلمات/زبانی باید استفاده کرد؟ «داستان/تاریخ» چگونه می‌تواند به مواد و فرم تبدیل و ترجمه شود؟ چگونه می‌توانیم بدون استفاده از ابزار/روش‌شناسی «راویان تاریخ » داستان بگوییم؟
ندا سعیدی (متولد ۱۳۶۶، تهران) در برلین و تهران کار می‌کند.
آثار او در گالری‌ها، فضاهای هنری و موزه‌های متعددی نمایش داده شده است. از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به Extra City در آنتورپ، Lulea Biennial سال ۲۰۱۸، Ludlow 38 در نیویورک، Bonner Bundeskunsthalle، Folkwang Museum در اسن و Savvy Contemporary در برلین اشاره کرد. او مجسمه‌سازی کلاسیک را زیر نظر «رافی داوتیان» در تهران آموخت و پس از آن در دانشگاه هنر برلین (UdK) زیر نظر پروفسور «هیتو اشتیرل» به تحصیل ادامه داد.
سعیدی علاقه‌مند به مطالعه‌ی روابط قدرتی است که پیرامون فرایند تبلور و پیشینه و داستان مکان‌ها شکل می‌گیرند و مصرف می‌شوند. او به واسطه‌ی استخراج از منابع نشانه‌شناسیِ معماری و طراحی شهری، ارجاعات تاریخی و سیاسیِ مواد و ارتباط جسمی میان اشیا و بدن‌ها را بررسی می‌کند. بنابراین دغدغه‌ها و شیوه‌های او به‌طور معمول سنجیدن مستندات مواد و ساختارهایی است که در کنار یکدیگر بستری را ایجاد می‌کنند که این فرایندها بر روی آن ایجاد می‌شوند. او این پیش‌فرض‌ها را در استفاده‌ی خود از موقعیت‌های مکانی و مادی بودن اجزای سازنده‌ی کار غالبا با استناد به وضعیت بدن دوباره زنده می‌کند.